„Przygotowanie otoczenia i przygotowanie nauczyciela to praktyczny fundament naszego wychowania. Postawa nauczyciela musi zawsze wynikać z miłości. Dziecku należne jest pierwsze miejsce, a nauczyciel idzie za nim i wspiera je”.
Maria montessori
Ogromne znaczenie ma to, co dostajemy na początku swojej drogi od rodziców, opiekunów. Relacja z tymi osobami może być uskrzydlająca – dziecko rozwija się z poczuciem własnej siły i świadomością swoich talentów, lub też skrzydła są podcinane, a dziecko regularnie zawstydzane niewystarczającym poziomem efektów pracy stopniowo wycofuje się….
Wiara w siebie czyni cuda. W każdym momencie życia jest nam potrzebna. Ta wiara rodzi się w dzieciństwie w sposobie, w jaki traktują nas rodzice i opiekunowie.
Nie podcinajmy dzieciom skrzydeł!
Zaszczepiajmy w dziecku wytrwałość i wspierajmy je, szczególnie gdy odniesie porażkę.
Będąc autentycznym w swoich pochwałach i wsparciu pomagamy dziecku budować pewność siebie, jednocześnie ucząc, jak ważne są same starania i ciężka praca, aby osiągnąć cel. Zachęcamy dziecko do próbowania coraz to nowych, trudniejszych wyzwań. Wspieramy je i pomagamy, cieszymy się ze starań dzieci zdając sobie sprawę, że każde zdanie, które wypowiadam do dziecka może zmienić jego życie.
Nauczyciel naszego Przedszkola :
- Wierzy w możliwości dziecka, jest blisko , stwarza poczucie bezpieczeństwa pozwalając jednocześnie na samodzielność.
- Spostrzega je jako istotę samodzielnie kreującą swoją osobowość.
- Okazuje szacunek i pełne miłości zrozumienie dla wyrazów jego autoekspresji.
- Jest pokornym, cierpliwym, wyrozumiałym i opanowanym, ale jednocześnie konsekwentnym i wymagającym.
- Umie się wycofać, by dać dziecku większą przestrzeń do swobodnego działania i rozwoju.
- Jest bacznym obserwatorem, rozpoznaje naturalne zdolności dzieci stwarzając im wiele okazji podczas różnorodnych aktywności w ciągu dnia do zademonstrowania własnych talentów.
- Posiada pogłębioną wiedzę o dziecku, jego prawach rozwoju, stale ją rozszerza.
- Jest dla dziecka autorytetem.
- Współpracuje z rodzicami dziecka.
- Nauczyciel nie uczy, ale podąża za dzieckiem, nie “urabia go” według własnego wzoru, ale współdziała i wspiera w działaniu, włącza się w jego aktywność, w jego projekty i problemy na zasadzie życzliwego obserwatora, doradcy a nie nadzorcy i kierownika. Udziela pomocy tylko wtedy, gdy rzeczywiście jest to konieczne i zgodnie z dewizą „pomóż mi, a zrobię to sam”.
- Daje odczuć swoją obecność tylko tym, którzy jej szukają, nie narzuca się natomiast tym, którzy radzą sobie sami. Nauczyciel jest dyskretnym obserwatorem, uważnym słuchaczem i osobą czuwającą nad ich samodzielną pracą. Tworzy też warunki aby dziecko mogło włączyć się do działania wychowawcy, aby więc mogło np. zadawać pytania, zgłaszać propozycje, zapraszać do współpracy lub też samodzielnie wykonywać czynności.
